Οι ιδιαιτερότητές της δεν είναι προφανείς, οι ομορφιές της δεν είναι κραυγαλέες. Οσοι την ξέρουν καλά όμως, δεν την αλλάζουν με άλλα Κυκλαδονήσια. Να είναι η εξαιρετική αρχιτεκτονική των οικισμών της; Οι καλοδιατηρημένες μονές και οι εκκλησίες που ασπρίζουν μέσα στο απόλυτα κυκλαδίτικο τοπίο; O φωτογενής οικισμός του Κάστρου με την Επταμάρτυρο και τα Σεράλια στα πόδια του; Τα μονοπάτια και οι φρυκτωρίες; Η ρεβιθάδα που ακόμη τρώνε τις Κυριακές μετά την εκκλησία; Οι λέξεις που χαρακτηρίζουν τη Σίφνο είναι συγκεκριμένες: κομψότητα, μέτρο, ισορροπία, ήπια ανάπτυξη, σεβασμός στο περιβάλλον, ποιότητα. Αν είστε άνθρωποι των άκρων, δεν θα την επιλέξετε. Αν όμως επιζητάτε αυτές τις ποιότητες, τότε υπάρχουν τουλάχιστον 20 λόγοι για να κάνετε διακοπές στη Σίφνο.
1. ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ: ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΣ ΚΑΙ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΟ
Η φρουριακή αρχιτεκτονική του, κληροδότημα της φραγκοκρατίας, το κάνει μυστηριώδες και γοητευτικό, είτε το κοιτάζεις από ψηλά, είτε περπατάς στις λότζιες, τις θολωτές στοές που άλλοτε τις προστάτευαν οχυρωμένοι πύργοι. Τα διώροφα και τριώροφα σπίτια του στριμώχνονται δίπλα δίπλα και σχηματίζουν το εξωτερικό μεσαιωνικό τείχος. Ελεύθερος χώρος μοιάζει να μην υπάρχει καθόλου!
Ως... συνήθως η αριστοκρατία κατοικούσε στην κορυφή, στο κέντρο του οικισμού, επί φραγκοκρατίας και επί τουρκοκρατίας. Εκεί σώζεται και η φράγκικη καθεδρική εκκλησία του Αγίου Αντωνίου, ή Φραγκαντώνη και μια στήλη με την επιγραφή του Γιαννούλη Ντα Κορώνια, από τον 14ο αιώνα.
Οι εκκλησίες του Κάστρου είναι 14 και αξίζει να δείτε την Παναγία την Ελεούσα, τη μητρόπολη, κτισμένη στα θεμέλια παλιάς βασιλικής με ξυλόγλυπτο τέμπλο, τη Θεοσκέπαστη, που χρονολογείται στο 1631, τον Αγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, τον Αγιο Νικόλαο, την Κοίμηση επίσης του 16ου αιώνα.
Νωρίς το πρωί, ή αργά το απόγευμα θα κάνετε τον περιφερειακό περίπατο απολαμβάνοντας τη θέα στο πέλαγος και στο εκκλησάκι της Επταμαρτύρου κτισμένο στον βράχο κάτω από το Κάστρο.
Στο εσωτερικό του οικισμού θα χαζέψετε τα σοκάκια με τα χαμηλά πεζούλια, τις αρχαίες κολώνες, τα οικόσημα, τις λάρνακες που έχουν γίνει μέρος της μικρής πολιτείας. Υπάρχουν ταβέρνες, καφέ και λίγα ενοικιαζόμενα δωμάτια.
2. ΤΑ ΣΕΡΑΛΙΑΤο αρχαίο λιμάνι και μεταγενέστερα το εμπορικό κέντρο του Κάστρου ήταν στα Σεράλια και εδώ υπήρχαν μαγαζιά και αποθήκες. Σήμερα το λιμανάκι ξαφνιάζει με την λιτή, «παλιομοδίτικη» όψη του που η τουριστική ανάπτυξη ελάχιστα έχει αγγίξει.
Στοιβαγμένα δίχτυα, τεράστιοι βράχοι που φωτίζονται το βράδυ, λιγοστά σπιτάκια που κατηφορίζουν μέχρι τον κλειστό, βοτσαλωτό όρμο, πάνω στον οποίο λειτουργούν δυο ουζερί: αυτά είναι τα Σεράλια του 2010. Δύσκολα πιστεύεις ότι αποτελούσαν τόσο σημαντικό λιμάνι την περίοδο της φραγκοκρατίας. Και πως το όνομά τους το πήραν από την τούρκικη λέξη «saray», που σημαίνει παλάτι, ίσως από τα μεγαλοπρεπή κτίσματα που υπήρχαν στα χρόνια της τουρκοκρατίας στην κοιλάδα!
3. Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΟΥΛΑΤΗ Εντυπωσιάζει όταν την κοιτάζεις από ψηλά, λευκή με τον μεγάλο γαλάζιο τρούλο της. Στα καταπράσινα νερά που βρίσκονται κάτω από την εκκλησία πολλοί κάνουν δροσερές βουτιές ή ψαροντούφεκο, αφού είναι καλός ψαρότοπος.
Το θαλασσινό γεφύρι της Χρυσοπηγής
Η Παναγία Πουλάτη κτίστηκε το 1871 και λειτούργησε το 1875. Η αρχιτεκτονική της είναι ενδιαφέρουσα, καθώς έχει ψηλά καμπαναριά και μεγάλο θόλο. Την περιβάλλει αυλή με πλακόστρωτο και γύρω υπάρχουν κελιά. Θα πάτε από χωματόδρομο (βρίσκεται κάτω από τον Αρτεμώνα, στο Διαλισκάρι) ή περπατώντας σε μονοπάτι από το Κάστρο.
4. Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ
5. ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗ ΧΡΥΣΟΠΗΓΗ Ο αυλόγυρος είναι πάντα ανοιχτός και το κάτασπρο, φροντισμένο μοναστήρι στην άκρη της χερσονήσου καλοδέχεται τους επισκέπτες. Εχει εξαιρετική αρχιτεκτονική και είναι κτισμένο το 1650 πάνω στον σκισμένο βράχο ο οποίος, σύμφωνα με την παράδοση, χωρίστηκε στα δύο από θαύμα για να σωθούν από τους πειρατές οι γυναίκες που άναβαν κάθε Σάββατο τα καντήλια.
Το θαυματουργό, όπως θεωρείται, εικόνισμα της Παναγίας, αφιερωμένο στη Ζωοδόχο Πηγή, λένε πως βρέθηκε από ψαράδες ενώ έπλεε στη θάλασσα. Αξίζει να δείτε το μονότοξο γεφύρι που ενώνει τον σχισμένο βράχο, το παλιό πέτρινο τέμπλο του ναού, τα κελιά του Αριστομένη Προβελέγγιου και του Αντώνη Δεκαβάλλε, τη γούρνα του αγιασμού. Από το 1964, στη γιορτή της Αναλήψεως, γίνεται στη Χρυσοπηγή μεγάλο προσκύνημα και όλο τον χρόνο δεκάδες γάμοι και βαφτίσεις Τα βράχια της Χρυσοπηγής είναι δημοφιλή στους επισκέπτες και τους ντόπιους και τα νερά πράσινα και διαυγή, αλλά τον Ιούλιο και τον Αύγουστο δύσκολα θα βρείτε χώρο να απλώσετε την πετσέτα σας!
(Για να πάτε στη Χρυσοπηγή θα στρίψετε αριστερά, λίγο πριν τον Πλατύ Γιαλό στον όρμο που είναι το Αποκοφτό και οι Σαούρες.)
6. ΧΩΡΙΑ ΔΕΜΕΝΑ ΜΕ «ΛΟΥΡΙΑ»
Στον Αρτεμώνα και στον Αϊ-Λούκα ζούσαν οι πιο εύπορες οικογένειες, ενώ υπάρχουν και σπίτια με νεοκλασικά στοιχεία των αρχών του 20ού αιώνα. Το Κάτω Πετάλι και η Καταβατή έχουν σπίτια αγροτικού χαρακτήρα. Για πολλούς ο ωραιότερος οικισμός είναι ο Αρτεμώνας. Εδώ θα δείτε και σπίτια νεοκλασικού στυλ με μεγάλους κήπους γεμάτους ψηλά πεύκα και αροκάριες. Οι εκκλησίες είναι αρκετές. Ξεχωρίζουν το εκκλησάκι της Παναγίας της Αμμου με την εικόνα της Παναγίας της Μοναχής (χωρίς το βρέφος), η Παναγιά του Γουρνιά και ο Αγιος Νικόλαος, με τοιχογραφίες του 1818. Στο επάνω μέρος του χωριού υπάρχουν αναστηλωμένοι μύλοι. Λένε ότι το όνομά του ο Αρτεμώνας το πήρε από τη θεά Αρτεμη της Εκβατηρίας.
7. Ο ΝΙΚΟΣ ΤΣΕΛΕΜΕΝΤΕΣΤο συνώνυμο της ελληνικής μαγειρικής είναι πρόσωπο, και μάλιστα διάσημο στη Σίφνο.
Ο γνωστός αρχιμάγειρας Νίκος Τσελεμεντές καταγόταν από τα Εξάμπελα. Το πρώτο του βιβλίο το έβγαλε το 1910 και απογείωσε τις ελληνικές συνταγές.
Η σιφναίικη κουζίνα έχει πολλά ενδιαφέροντα πιάτα: τη ρεβιθάδα, το μαστέλο (ψητό κρέας στο τσικάλι), τους ρεβιθοκεφτέδες, τα αμπελοφάσουλα με σκορδαλιά, την καππαροσαλάτα, τους τυροκεφτέδες.
Εξαιρετικά νόστιμα είναι τα γλυκά τους όπως τα αμυγδαλωτά, η μελόπιτα, τα μπουρέκια, το παστέλι, οι κουλούρες και τα λουκούμια, αλλά και τα ντόπια τυριά όπως η μανούρα, η χλωρομανούρα, ή η μυζήθρα.
8. Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ Ο καινούργιος ασφαλτόδρομος σας φέρνει ακριβώς στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου, στον οποίο έχουν γίνει έργα ανάπλασης και ανάδειξης. Αν πάλι επιλέξετε το μονοπάτι, να ξέρετε ότι είναι μάλλον απότομο και με σκαλιά (20’). Η θέα από ψηλά θα σας ανταμείψει και στην κορυφή θα δείτε τα ερείπια της αρχαίας οχυρωμένης ακρόπολης. Στο κέντρο της ανατολικής πλευράς είναι η εκκλησία του Αγίου Ανδρέα.
Βαθύ
Η ακρόπολη ιδρύθηκε στη μυκηναϊκή εποχή (16ος αιώνας π.Χ.) και κατοικήθηκε μέχρι το πρώτο μισό του 12ου αιώνα. Κατοικήθηκε πάλι στην ύστερη ρωμαϊκή περίοδο (δεύτερο μισό του 8ου αιώνα π.Χ.) και στην κλασική εποχή μέχρι τον 5ο αι. π.Χ. ή τις αρχές του 4ου αι.
Οι ανασκαφές στο εσωτερικό της ακρόπολης έφεραν στο φως ερείπια τουλάχιστον 10 οικοδομημάτων, μερικά από τα οποία είναι της μυκηναϊκής περιόδου. Το οροπέδιο προστατεύεται από μεγάλο τείχος που θεμελιώθηκε τον 13ο αιώνα π.Χ. Τρεις τουλάχιστον από τις πλευρές του διατηρούνται σε αρκετά καλή κατάσταση. (Ωρες επισκέψεων 08.30 με 15.00, καθημερινά εκτός Δευτέρας, τηλ. 22840 31488.)
Ο αγγειοπλάστης Δεπάστας
9. ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟ ΘΕΟΔΩΡΟΥ Δεν είναι επιχείρηση, είναι... αξιοθέατο και η σάλα του είναι αντιπροσωπευτική σιφναίικου σπιτιού. Το ζαχαροπλαστείο Θεοδώρου στον Αρτεμώνα είναι γνωστό και έχει φωτογραφηθεί χιλιάδες φορές, μαζί με τον ιδιοκτήτη του Νίκο Θεοδώρου επί... το έργον.
Ο πατέρας του, ο κ. Γιώργος, ήρθε εδώ το 1933 αφού έμαθε να φτιάχνει λουκούμια και χαλβαδόπιτες στη Σύρο. Το μαγαζί άνοιξε το 1968 και σέρβιρε παγωτό και χειροποίητα γλυκά. Θα αγοράσετε παστέλια, αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, λουκούμια - όλα φτιαγμένα με τις παλιές συνταγές.
10. Η ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΕΝΟ ΤΗΣ Την ημέρα το καίει ο ήλιος. Τα βράδια του καλοκαιριού, γίνεται το αδιαχώρητο! Σουβλατζίδικα και μπαρ, παραδοσιακά καφενεία και στυλάτα μαγαζιά με είδη δώρων ή αξεσουάρ, ταβέρνες και εστιατόρια, ασπρισμένα σπίτια με λουλουδιασμένες αυλές, παλιές εκκλησίες - όλα βρίσκονται πλάι πλάι στο Στενό της Απολλωνίας.
Πρωτεύουσα της Σίφνου από το 1836, η Απολλωνία πήρε το όνομά της από τον Εναγρο Απόλλωνα, προστάτη των αγροτών. Εχει κίνηση όλο τον χρόνο. Εκτός του Στενού υπάρχουν εμπορικά μαγαζιά, τράπεζες, φαρμακεία, το λαογραφικό μουσείο, οι δημόσιες υπηρεσίες. Αξίζει να δείτε τις εκκλησίες της Παναγίας Ουρανοφόρας (ανακαινίστηκε το 1767) με ωραίες εικόνες, του Αγίου Σώστη, με ξυλόγλυπτο τέμπλο, της Σωτήρας με ενδιαφέρον δάπεδο που έχει μαρμάρινο Δικέφαλο.
11. ΤΑ ΜΟΥΣΕΙΑ: ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑΣ Το κτίριο στο κέντρο της Απολλωνίας είναι του 1966 και το μουσείο λειτουργεί από το 1974. Καταγράφει μέσα από τα εκθέματά του την καθημερινότητα και την ιστορία του νησιού. Θα δείτε τη σιφναίικη δαντέλα σε κοπανέλι, αγροτικά εργαλεία και όπλα, φορεσιές, τα ψάθινα καπέλα της Σίφνου, τα «τσικάλια» για την ρεβιθάδα και το μαστέλο, την όγδοη έκδοση του Τσελεμεντέ, «πουλιά» (κουλούρια της Λαμπρής με παράξενα σχήματα) κ.ά. (τηλ. 22840 33730).
Αρχαιολογικό Κάστρου Φιλοξενεί ευρήματα (πήλινα εδώλια, συλλογές νομισμάτων, μια πόρινη λεοντοκεφαλή, δακρυδόχες κ.ά.) από της ανασκαφές στο Κάστρο και στο υπόλοιπο νησί, τα οποία χρονολογούνται από τα τέλη του 8ου αιώνα π.Χ. έως και τον 4ο μ.Χ. (τηλ. 22840 31022).
12. ΤΟ ΒΑΘΥ: ΜΕ ΑΡΩΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤα χρόνια περνάνε αλλά το Βαθύ θυμίζει ακόμη τα παλιά χρόνια, τότε που μόνο με καΐκι ερχόμασταν εδώ από τις Καμάρες για να κάνουμε ελεύθερο κάμπινγκ... Σήμερα αυτό ακριβώς το τμήμα της παραλίας καταλαμβάνει το πολυτελέστατο ξενοδοχείο «Ελιές», ευτυχώς κτισμένο με τρόπο που να εναρμονίζεται, όσο γίνεται, με το περιβάλλον.
Προσπάθειες, δεν λέμε, γίνονται, να γνωρίσει και το Βαθύ την περίφημη σύγχρονη «ανάπτυξη». Και μεγάλες βίλες κτίστηκαν κοντά στο νερό και προβλήτα για τα γιοτ των εφοπλιστών υπάρχει, και all day μαγαζί με σεζ λονγκ.
Ωστόσο τα σπιτάκια κοντά στο νερό, με τις βεράντες και τους μπερντέδες στις πόρτες, παραμένουν. Οπως και οι γιαγιάδες που μένουν σ’ αυτά με τις οικογένειές τους τα καλοκαίρια. Οπως και το εκπληκτικό εκκλησάκι των Ταξιαρχών. Οπως και οι πύργοι που φτιάχνουν τα πιτσιρίκια στην άμμο. Οπως και τα ταβερνάκια με τη δροσιά από τα αρμυρίκια και τους ψαρομεζέδες...
Επιλέξτε να δείτε κι εσείς το Βαθύ μέσα από αυτό το νοσταλγικό πρίσμα, αλλά να θυμάστε: όχι τον Αύγουστο, γιατί θυμίζει... Λούτσα!
13. Η ΡΕΒΙΘΑΔΑ Μόλις σχολάσει η λειτουργία, η ρεβιθάδα είναι εκεί και τους περιμένει. Θα τη φάνε κατά τις 11 μαζί με ψωμί, ελιές και κρασί. Το μυστικό είναι το ντόπιο πήλινο τσουκάλι. Η συνταγή που μας δίνουν από τις ταβέρνες του Αρτεμώνα είναι η εξής: Μουσκεύετε τα ρεβίθια για δέκα ώρες σε βρόχινο νερό με μια χούφτα αλάτι. Τα ξεπλένετε, προσθέτετε μπόλικα κρεμμύδια και τα βάζετε στο «τσικάλι» με ελαιόλαδο και βρόχινο νερό και το κλείνετε στον ξυλόφουρνο από τις 8 το βράδυ του Σαββάτου, μέχρι το άλλο πρωί.
14. ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ Αναζητήστε την παλιά Σίφνο στα παραδοσιακά καφενεία που ακόμη λειτουργούν στην Απολλωνία και στο Ανω Πετάλι. Στο Στενό της Απολλωνίας βρίσκεται το καφενείο του Γιάννη Δρακάκη, με την αυλή του ή την εσωτερική αίθουσα όπου μαζεύονται τα πρωινά οι παππούδες για να πιουν τον καφέ τους. Σερβίρει αναψυκτικά, καφέδες και ποικιλία από μεζεδάκια. Δύο ακόμη παραδοσιακά καφενεία είναι του Λάκη, στην πλατεία της Απολλωνίας και του Φελού (παρατσούκλι από τη λέξη Οφελος, που έγραφε παλιά η ταμπέλα του) στο Ανω Πετάλι. Σήμερα και τα δυο τα δουλεύουν τα παιδιά των αρχικών ιδιοκτητών.
15. ΑΓΓΕΙΟΠΛΑΣΤΙΚΗ Το χώμα του νησιού είχε όλα τα συστατικά ενός πυρίμαχου υλικού και η καύσιμη ύλη ήταν άφθονη. Ετσι οι αγγειοπλάστες έστησαν τα εργαστήριά τους στα παραλιακά χωριά φτιάχνοντας μαστέλα, σκεπασταριές, τσικάλια, στάμνες, κανάτες, λαήνια, μισόσταμνα. Στη συνέχεια ταξίδεψαν στην υπόλοιπη Ελλάδα και μετέφεραν τεχνογνωσία.
Παλιά τα αγγειοπλαστεία στη Σίφνο ήταν πάνω από 100, σήμερα έχουν μείνει ελάχιστα. Γνωστοί «σταμνάδες» ή «τσουκαλάδες» είναι ο Αποστολίδης στον Πλατύ Γιαλό, ο Ατσώνιος στο Βαθύ, ο Δεπάστας στη Χερρόνησο, ο Λεμπέσης στον Αρτεμώνα, ο Ποδότας στις Καμάρες κ.ά. Υπάρχουν όμως και αρκετοί νεότεροι, όπως ο Λάμπρος και ο Αντώνης Σκανδάλης.
Χαρακτηριστικό στοιχείο της σιφναίικης αγγειοπλαστικής είναι οι «φλάροι», οι πήλινες καμινάδες που διακοσμούν πολλά σπίτια.
16. ΟΙ ΦΡΥΚΤΩΡΙΕΣ 55 πύργοι-παρατηρητήρια υπήρχαν στο νησί, ωστόσο σήμερα μόνο δύο διατηρούνται σε καλή κατάσταση. Είναι ο Ασπρος Πύργος στον δρόμο για τη Χρυσοπηγή και ο πύργος Καδέ στη διαδρομή από την Απολλωνία στο Βαθύ (υπάρχουν πινακίδες). Οι παλαιότεροι είναι του 6ου αιώνα π.Χ., οι νεότεροι του 3ου. Οι φρυκτωρίες στη Σίφνο άρχισαν να κτίζονται μετά την επιδρομή των Σαμίων για να στέλνουν προειδοποιητικά σήματα στις αρχαίες ακροπόλεις. Στα ρωμαϊκά και ενετικά χρόνια άναβαν φωτιές στην κορυφή τους για να προειδοποιούνται οι άνθρωποι ότι έρχονται πειρατές. Αργότερα έγιναν καταφύγια για τα γυναικόπαιδα ή αποθήκες.
17. Η ΧΕΡΡΟΝΗΣΟΣ Είναι ένας όμορφος κλειστός κόλπος με λίγα ταβερνάκια και το εργαστήρι του παλιού κεραμοποιού Κώστα Δεπάστα «η Δύσκολη». Βρίσκεται στα βορειοδυτικά του νησιού και προφυλαγμένη καθώς είναι από τους ανέμους προσελκύει οικογένειες με παιδιά κι έτσι το καλοκαίρι δημιουργείται το αδιαχώρητο!
18. ΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ Το δυτικό κομμάτι της Σίφνου έχει προταθεί προς ένταξη στο ευρωπαϊκό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών «Natura 2000», καθώς εκεί φύονται «φίδες» (είδος κέδρου του γένους Juniperus) και άλλα προστατευόμενα είδη. Τα περισσότερα μονοπάτια περνούν από παλιές εκκλησίες και ξωκλήσια ή καταλήγουν εκεί.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνήσετε με τη Ρόνια Αναστασιάδου, τηλ.: 22840 31483, 6972990419.
19. ΤΑ ΟΡΥΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΩΣΤΗΣτον Αγιο Σώστη, όπου υπήρχαν τα αρχαία μεταλλεία χρυσού, μπορείτε να πάτε από ένα παλιό πλακόστρωτο μονοπάτι που ξεκινάει από τον δρόμο που οδηγεί προς τη Χερρόνησο, ή με φουσκωτό. Bρίσκεται στο ΒΑ τμήμα του νησιού.
Φτάνοντας από τη θάλασσα βλέπετε τη στοά των ορυχείων σιδήρου που έφτιαξε η Γαλλική Εταιρεία Μεταλλείων μεταξύ 1883 - 1890. Από εδώ τα μεταλλεύματα μεταφέρονταν για φόρτωση στις Καμάρες.
Πάνω από τις στοές υπάρχουν τα ερείπια του αρχικού Αϊ-Σώστη, που γκρεμίστηκε για να κτιστεί δίπλα η καινούργια εκκλησία.
20. ΟΙ ΚΑΜΑΡΕΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ
Αντίθετα με άλλα λιμάνια των Κυκλάδων, οι Καμάρες έχουν σχετικά ήπια ανάπτυξη. Ο οικισμός κτίστηκε τον 19ο αιώνα και ήταν λιμάνι φόρτωσης μεταλλευμάτων (υπάρχουν ακόμη ίχνη από τα καμίνια, ο μόλος του 1909 και η σκάλα φόρτωσης μεταλλεύματος του 1833). Παλαιότερα λειτουργούσαν εκεί αρκετά αγγειοπλαστεία. Λειτουργούν λίγα τουριστικά μαγαζιά, αρκετές καφετέριες, μπαρ και ψαροταβέρνες. Πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια και μικρά ξενοδοχεία υπάρχουν ολόγυρα.
Αντίθετα με άλλα λιμάνια των Κυκλάδων, οι Καμάρες έχουν σχετικά ήπια ανάπτυξη. Ο οικισμός κτίστηκε τον 19ο αιώνα και ήταν λιμάνι φόρτωσης μεταλλευμάτων (υπάρχουν ακόμη ίχνη από τα καμίνια, ο μόλος του 1909 και η σκάλα φόρτωσης μεταλλεύματος του 1833). Παλαιότερα λειτουργούσαν εκεί αρκετά αγγειοπλαστεία. Λειτουργούν λίγα τουριστικά μαγαζιά, αρκετές καφετέριες, μπαρ και ψαροταβέρνες. Πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια και μικρά ξενοδοχεία υπάρχουν ολόγυρα.
Ψηλά πάνω από τις Καμάρες στέκεται το εκκλησάκι του Αγίου Συμεών, κτισμένο το 1667, με προαύλιο που χαρίζει καταπληκτική θέα (μπορείτε να πάτε στρίβοντας αριστερά στον δρόμο που οδηγεί προς τη Χερρόνησο, ή να ξεκινήσετε από την περιοχή της Αγίας Μαρίνας στις Καμάρες).
ΜΟΝΟΠΑΤΙΧΡΟΝΟΣ ΧΩΡΙΣ ΣΤΑΣΕΙΣ
1. Απολλωνία-Προφήτης Ηλίας (ανηφορικό)......... 1 ώρα 30’
2. Φυρόγια-Μαύρο Χωριό-Βαθύ (σχετικά βατό).... 2 ώρα 30΄
3. Αρτεμώνας-Αγιος Σώστης (πλακόστρωτο με σκαλιά).. 1 ώρα 15΄
4. Αρτεμώνας-Πουλάτη-Κάστρο-Φάρος (βατό, με εναλλαγές τοπίων)... 2 ώρες
5. Αγιος Γεώργιος του Κοντού-Πλατύς Γιαλός (κατηφορικό σε μεγάλο μέρος του).. 3 ώρες
FAST INFO
Η Παναγία ΒρυσιώτισσαΗ μονή βρίσκεται έξω από τα Εξάμπελα, έχει κτιστεί πριν από το 1600, και η εκκλησία της Θεοτόκου παλαιότερα. Ηταν πάντα ανδρική μονή και έχει εντυπωσιακή αρχιτεκτονική.
Μονή Φυρογίων (μετά την Καταβατή). Χρονολογείται από το 1833. Στο εσωτερικό της υπάρχουν ανακαινισμένα κελιά, φούρνος και ελαιοτριβείο.
Μονή Προφήτη Ηλία τ’ ΑψηλούΜε τα πόδια απέχει 1 ώρα και 30 λεπτά από την Απολλωνία και είναι κτισμένος στα ερείπια αρχαίου κτίσματος - ίσως φρυκτωρίας. Θεωρείται ότι κτίστηκε στα μέσα του 17ου αιώνα.
ΠΑΡΑΛΙΕΣ Πολύ δημοφιλής και οργανωμένη παραλία για οικογένειες και νεανικές παρέες είναι ο Πλατύς Γιαλός, η μεγαλύτερη αμμουδιά του νησιού. Εδώ υπάρχουν ταβέρνες, καφέ, μπαρ και ξενοδοχεία. Αν στα βράχια της Χρυσοπηγής έχει πολύ κόσμο, θα κάνετε μπάνιο στις μικρές παραλίες Σαούρες, πλάι της και στο Αποκοφτό, όπου υπάρχουν και ταβέρνες. Αρκετοί κάνουν μπάνιο στην παραλία της Αγίας Μαρίνας, στις Καμάρες. Επίσης στη Φασολού και στο Γλυφό του Φάρου. Ο Φάρος, που ήταν το επίσημο λιμάνι του νησιού μέχρι το 1833, σήμερα είναι ένα μικρό και συμπαθητικό ψαροχώρι, με ταβέρνες και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Η Φασολού έχει ακόμη μικρότερη παραλία, ταβέρνα και ενοικιαζόμενα δωμάτια.
ΜΕ ΣΚΑΦΟΣ Στις παραλίες της Σίφνου θα δείτε δεμένα αρόδο αρκετά ιστιοπλοϊκά, γιοτ και φουσκωτά - ιδίως στο Βαθύ γίνεται το αδιαχώρητο. Δημοφιλή είναι τα βράχια της Πουλάτης, της Χρυσοπηγής, της Επταμαρτύρου στο Κάστρο και το νησάκι της Κιτριανής. Αντίθετα οι περισσότερες από τις παραλίες που έχουν πρόσβαση μόνο από τη θάλασσα, είναι μικρές και όχι ιδιαίτερα όμορφες.
Πηγή:ethnos.gr
Πηγή:ethnos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου